เวทีความเห็น และรับเรื่องร้องเรียน

ทำไมกพร.ทำการประเมิน มีตัวชี้วัด ให้ทำแผน รายงาน ประเมินผล อะไรต่ออะไรมากมาย แล้วก็บอกว่าเพื่อประโยชน์ต่อราชการ เป็นการพัฒนาข้าราชการ ถามว่า จริงหรือ ซึ่งการทำตัวชี้วัด รายงานผล ต่าง ๆ มันเป็นการเบียดบังเวลาของการทำงานประจำอย่างมาก ซึ่งงานประจำที่ทำอยู่มีมากมายล้นมือ จนทำแทบจะไม่ทัน และจะต้องทำพวกตัวชี้วัด รายงานผลอีกมากมาย ซ้ำไปซ้ามา หรือคิดว่าพวกเราไม่รู้จักพัฒนาตนเอง หรือทำงานเช้าชามเย็นชาม นั่นมันสำหรับคนกลุ่มน้อย ทุกวันนี้เราทำงานพวกรายงานผล ตัวชี้วัด การประเมิน จนแทบจะไม่มีเวลาทำงานประจำอยู่แล้ว ไอ้ที่จะต้องศึกษาเรียนรู้งานที่จะต้องทำก็ไม่มีเวลาศึกษา ทำงานแบบเอาตัวรอดไปวัน ๆ พลาดขึ้นมาก็โดนด่า ทั้งๆที่ น่าจะเอาเวลาทำอะไรพวกนี้ มาศึกษาเรียนรู้ในงานที่ต้องทำ เมื่องานมีปัญหาก็จะต้องหาทางแก้ไข และพัฒนางานของตัวเองอยู่แล้ว พวกคุณตั้งให้เราทำตัวชี้วัด ก็พอแล้ว มันบีบทั้งเวลา และยังกดดันให้เราต้องรายงานนู่น นี่ นั่น ให้อีก หรือเห็นว่าพวกเราไม่มีงานทำกันหรือยังงัย เราอยากพัฒนางานของเราอยู่แล้ว ถึงคุณไม่บังคับเรา เราก็ทำ เช่น มีแผนการทำงาน มีคู่มือ มีแผนผังการทำงาน มีวิธีการป้องกันและควบคุมไม่ให้เกิดปัญหาต่าง ๆขึ้นอยู่แล้ว โดยคุณไม่ต้องมาบังคับ ยิ่งบังคับ ยิ่งทำให้ประสิทธิภาพในการทำงานลดลง เพราะเวลาในการศึกษา เรียนรู้ หาวิธีการแก้ไขปัญหาในงานน้อยลง ทำงานให้เสร็จทันเวลาไว้ก่อน เดี๋ยวเสียคะแนน และจะต้องรีบมาทำรายงาน แผน ต่าง ๆอีกมากมาย ที่คุณมอบให้เราทำ และเวลาที่จะศึกษาเรียนรู้สิ่งต่างๆที่คุณให้เราทำก็ไม่มีเวลาอีก จนบางครั้งทำงานเหมือนเครื่องจักร เพราะทำแทบไม่ทันอยู่แล้ว ทุกวันทำงานตลอด จนแทบไม่มีเวลาส่วนตัวเลย ทำทั้งวันจันทร์ถึงศุกร์ตั้งแต่ ๘.๓๐- จนถึงกี่ทุ่มก็ไม่รู้ จนกว่าจะทำไม่ไหว เสาร์ อาทิตย์แทนที่จะได้พักผ่อน ก็ต้องทำงาน ยิ่งช่วงงานประจำยุ่งๆ ด้วย กว่าจะได้ออกจากที่ทำงานก็ ห้าทุ่ม เที่ยงคืน นี่หรือชีวิตข้าราชการ คุณภาพชีวิตทุกวันนี้แย่มาก หาความสุขไม่ได้เลย เวลานอนก็เครียดอีก ไอ้นู่นก็ยังไม่เสร็จ ไอ้นั่นก็ยังไม่เสร็จ เดี๋ยวอะไรจะเข้ามาอีก ปวดหัวมาก กำลังจะเป็นไมเกรน ประสิทธิภาพในการทำงานลดลง เพราะเครียด ทำงานมาก แต่ไม่ได้ดีสักอย่าง แต่ชีวิตไม่มีทางเลือกมากนัก ทุกวันนี้เราตั้งใจจะเป็นข้าราชการของพระเจ้าอยู่หัว จะตั้งใจทำงานให้ดีที่สุด เราภูมิใจมากที่เป็นข้าราชการในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว แต่ระบบที่คุณสร้าง เรายอมรับว่ามันดี แต่ความเป็นจริงล่ะ คุณเคยลงมาดู หรือมาสำรวจความเห็นจากพวกเรา ข้าราชการบ้างมั๊ย ว่าเป็นอย่างไร ทุกวันนี้เราท้อมาก เราทนที่จะต้องทำงาน เพราะเราไม่อยากให้พ่อแม่เสียใจ บางครั้งเราอยากฆ่่าตัวตายด้วยซ้ำ เราและเพื่อนข้าราชการอีกหลายคน เหนื่อยมาก

ผมเห็นด้วยอย่างยิ่งยวดเลยครับ มันเป็นการวัดมากเกินไปและเกินความจำเป็นเพราะในทางปฏิบัติแล้วในหนึ่งองค์กรจะมีเจ้าหน้าที่ ที่เป็นผู้รับผิดชอบตัวชี้วัดจริงๆอยู่1คนแต่องค์กรใดโชคดีก็มี2คน ส่วนคนอื่นๆในองค์กรก็เอาชื่อมาแปะไว้เพื่อแบ่งเงินรางวัลเฉยๆ ผู้บริหารบางคนไม่เห็นรู้เรื่องและสนใจเลยแถมขั้นพิเศษให้คนที่ไม่มีผลงานเลยหลับหูหลับตาให้อย่างนั้นแหละอ้างว่าผู้ว่าฯสั่ง นี่คือความจริงที่แตกต่าง ถ้ากพร.จะพัฒนาระบบราชการจริงต้องพัฒนาทั้งระบบโดยเฉพาะผู้บริหารที่เช้าชามเย็นชาม..รอเกษียน..ทั้งระบบหมายถึงพัฒนาทุกคนในองค์กรและระบบราชการทั้งหมด รวมถึงโดยเฉพาะองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นด้วยเพราะใกล้ชิดประชาชนมากที่สุดและได้เงินโบนัทมากที่สุดในโลกเป็นเงิน2-3เดือน(เป็นแบบนี้เมืองไทยเจ้งแน่)คุณเชื้อไหมทำงาน09.00น-15.00น. ถ้าแน่จริงขอให้.กพร.ทำวิจัยดูถ้าไม่เชื่อผม การทำตัวชี้วัดก็เหมือนกัน ทำมาก็หลายปีแล้วลองทำวิจัยและสำรวจดูซิครับว่าผลดีผลเสียหรือปริมาณจำนวนตัวชี้วัดมากเกินไปหรือไม่ สิ่งที่บั่นทอนข้าราชการที่มีคุณภาพอยากเออรี่รีทายได้แก่ 1.
   1.ผู้ว่าราชการจังหวัด คอรับชั่นร์เอาแก่พักพวก
   2.หัวหน้าส่วนก็ไม่เอาถ่าน
   3.มีงานมากเลยผิดมากเคลียด
   4.ขั้นพิเศษมีไว้สำหรับคนมี่ไม่มีผลงานแต่ส่งส่วยฯผลประโยชน์
   5.สวัดดิการถูกบั่นทอน ลดลง
ขอจบแค่นี้ก่อนขอบคุณครับ ขอให้ข้าราชการไทยจงเจริญๆๆๆๆๆ

 

การพัฒนาระบบราชการของ กพร. เป็นรูบแบบของการรวมศูนย์การใช้อำนาจ
กำหนดนโยบายจากข้างบนลงมาข้างล่าง
เอากฎหมาย ระเบียบ เครื่องมือ ต่าง ๆ มากำหนดให้ส่วนราชการปฏิบัติตาม
ทำได้ก็ทำ ทำม่ได้ก็ต้องทำ เพราะมีกฎหมายบังคับ
มีโบนัสเป็นเคร่องล่อ
หาก กพร.มีความตั้งใจจะพัฒนาระบบราชการไทยจริงๆ
ลองเก็บข้อมูลจากข้าราชการทุกคนอย่างเป็นระบบ
จัดทำระบบฐานข้อมูลข้าราชการและเจ้าหน้าที่ของรัฐทุกคน
ทั้งส่วนกลาง ส่วนภูมิภาค ส่วนท้องถิ่น องค์การมหาชน และอื่น ๆ
เพื่อให้ทราบว่าปัจจุบันมีเจ้าหน้าที่ของรัฐกี่ คน ใคร ทำอะไรอยู่ที่ไหนบ้าง
แต่ละวันได้ทำอะไรไปบ้าง
อาจจะเป็นเรื่องยาก แต่ก็ท้าทายที่ กพร.จะทำให้มันสำเร็จ
ซึ่งระบบการบันทึกการจัดเก็บข้อมูลในระบบ blog การจัดการความรู้ gotoknow น่าจะเป็นคำตอบได้ส่วนหนึ่ง
ทำให้ได้ทราบอย่างแท้จริงว่าข้าราชการแต่ละคน แต่ละหน่วยงาน แต่ละวัน แต่ละสัปดาห์ แต่ละเดือน แต่ละปี ได้ทำอะไรไปบ้าง
บันทึกเป็นของจริง ที่ปฏิบัติกันจริง ๆ
น่าจะดีกว่าตัวชี้วัดหลอก ๆ ที่ยกเมฆกันขึ้นมา
ซึ่งม.นเรศวร ได้นำมาประยุกต์ใช้ประสบผลสำเร็จมาแล้ว
ปัญหาอยู่แค่ว่า กพร.กล้าจะจัดทำหรือไม่

ถูกต้องทุก ๆ ความเห็น...กพร.กำหนดหลักเกณฑ์ให้เป็นเช่นนั้นเช่นนี้ แต่...พวกท่านหารู้ไม่ว่า...การกำหนดหลักเกณฑ์ใหม่ ๆ ออกมา  ก็เท่ากับเป็นการส่งเสริมให้พวกที่ไม่มีความสามารถ  พวกเช้าชามเย็นชาม..ก็สบายเหมือนเดิม แต่พวกที่ทำงาน ก็ต้องทำงานหนักเพ่ิมเข้าไปอีก  นอกจากงานประจำที่ต้องรับผิดชอบอย่างหนักหนาสาหัสแล้ว  ก็ยังต้องมาช่วยเหลือพวกที่แย่ๆ ไม่เอาอ่าวอีกด้วย เป็นภาระแก่พวกเราเป็นอย่างยิ่ง  แล้วยิ่งปรับเป็นแท่่ง..ลดระดับ7ให้เท่ากับ6 อีกด้วยแล้ว  ยิ่งหดหู่ยิ่งนัก...พวกซี6ไร้ความสามารถก็สบายอยู่เช่นเดิม...พวกซี 7 ซึ่งต้องฝ่าฟันอุปสรรคกว่าจะได้มาด้วยความเหนื่อยยาก..ต้องทำงาน...ต้องพยายามอย่างหนักกว่าจะเติบโตได้.....แต่โดนลงโทษให้ลดซีเท่ากับลูกน้องตัวเอง...นี่เจ็บปวดนัก...นี่หรือ..แนวคิดระบบข้าราชการยุคใหม่...แน่ใจแล้วหรือว่า...เป็นธรรม...ขณะนี้ข้าพเจ้าก็ยังนั่งทำงานที่สำนักงานอยู่ แล้วก็เปิดweb.อ่านก่อนจะกลับ....แต่บรรดาพวกสบาย(ซี6เก่าๆ)..ซึ่งท่าน ๆ กพร.ก็ดูแลให้ปรับระดับขึ้นเท่ากับพวกเรา...แถมฐานเงินเดือนก็อยู่ในระดับสูงกว่าเราซะอีก ด้วยว่า..เป็นซี6 แก่ๆมานาน....ก็ได้นอนตีพุงอยู่ที่บ้านสบายใจไปเลย...ทำให้หมดกำลังใจในการทำงานจริงๆ ต่อไปก็คงจะหมดพลังในการทำงาน...ปล่อยให้เป็นไปอย่างพวกซี6ที่ไม่ทำงานแต่ได้ดีเพราะ มีกพร.สนับสนุน น่าจะดีกว่านะ... เพราะว่า...หมดหวังกับการได้ดีในชีวิตหน้าที่ราชการซะแล้ว..สู้่อุตสาหะมาตั้งนาน  แต่สุดท้ายก็ไม่ได้รับความเป็นธรรม...นี่ละหนา...ชีวิตข้าราชการไทย...คาดว่า...พวกระดับ7ที่อายุน้อยๆอย่างเราคงจะคิดเช่นนี้เหมือนก้น  สู้อุตส่าห์สู้งาน ศึกษาเพิ่มเติม...เพื่อจะได้นำใช้กับงาน....แต่สุดท้าย...ผลตอบแทนที่ได้รับ...ก็คือ....ความไม่เป็นธรรม