เวทีความเห็น และรับเรื่องร้องเรียน

ปัจจุบันนี้ บุคลากรของรัฐที่จะก้าวหน้าได้ ไม่ได้ก้าวหน้าจากความรู้ความสามารถเสมอไป เพราะว่าวิธีการเลื่อนระดับจากผู้ปฏิบัติงานเป็นหัวหน้างาน ไม่ได้มีการสอบคัดเลือกแล้ว แต่ใช้วิธีการเสนอชื่อ จากหน่วยงานส่วนภูมิภาค คัดเลือกไป 1 คน เสนอไปยังต้นสังกัดในส่วนภูมิภาค ต้นสังกัดคัดเลือกเหลือ 1 คน ส่งไปยังต้นสังกัดในส่วนกลาง ต้นสังกัดส่วนกลางคัดเลือก ได้เป็นหัวหน้างาน สงสัยว่า ในหน่วยงานแต่ละที่นั้น ใช้อะไรวัดว่าคนไหนมีความรุ้ความสามารถมากกว่ากัน คิดแล้วกลุ้มแทน โอกาสก้าวหน้าริบหรี่เต็มที เก่งขนาดไหน ถ้าไม่มีใครเสนอชื่อชาตินี้อย่าหวัง

เป็นผลงานของใครคงรู้กัน
ทนๆไปเหอะ รอทำงานให้ครบได้บำนาญแล้วค่อยลาออก
ไปประกอบอาชีพอื่น

ทำไมไม่ลองใช้ "ดวง" ละครับ
ด = เด็กใคร
ว = วิ่งเต้น
ง = เงิน (อันนี้สำคัญ)

ระบบการศึกษาและการพัฒนาทรัพยากรบุคคลของประเทศไทยเป็นระบบแพ้คัดออก
เด็กที่มีโอกาสได้รับการศึกษาพัฒนาอย่างดีคือคนที่เก่งประมาณไม่เกิน 10% ของเด็กทั้งหมด
เช่นนักเรียนเตรียมทหาร แพทย์ วิศวะ นักฎหมาย
ที่เหลือกว่า 90% ก็ปล่อยไปตามบุญตามกรรม ให้ไขว่คว้าหาโอกาสกันเอาเอง
ยิ่งระบบราชการยิ่งไม่สนับสนุนการพัฒนาบุคลากรของรัฐ
ข้าราชการส่วนใหญ่กว่า 80 % ของข้าราชการพลเรือนไทยแท่งวิชาการ อยู่ในระดับตำแหน่งแค่ชำนาญการ
เทียบระดับกับตำรวจทหารก็แค่ยศร้อยโท
และกว่า 90 % ของข้าราชการพลเรือนแท่งทั่วไป อยู่ในระดับแค่ชำนาญงาน
เทียบระดับกับตำรวจทหารก็แค่ยศ สิบโท
การที่ข้าราชการส่วนใหญ่ 80-90 % ไม่ได้มีระบบที่รองรับการส่งเสริมให้เจริญกาวหน้าพัฒนาตนเองนั้น
บุคลากรจึงกลายเป็นบอนไซ ไม้ตายซากเต็มแผ่นดินไปหมด
ดัชนีชี้วัดผลลัพธ์คือประเทศไทย พัฒนาช้ากว่าประเทศในภูมิภาคเดียวกันอย่างน่าใจหาย
เมื่อประมาณยี่สิบปีที่แล้ว สมัยน้าชาติ เราเคยคิดจะเป็นเสือตัวที่ห้าแข่งกับ ญี่ปุ่น เกาหลีใต้ ไต้หวัน สิงคโปร์
แต่ยี่สิบปีผ่านไป จีน มาเลย์เซีย แม้แต่เวียตนามก็แซงหน้าเราไปเรียบร้อยแล้ว
โดยเฉพาะอย่างยิ่งระบบการศึกษาและพัฒนาคนของประเทศเหล่านั้น

แถวบ้านผมนะครับ ผมเป็นคนอีสาน มีคนเฒ่าคนแก่บอกผมว่า คนไทยเรานี้ มักกลัวคนอื่นได้ดีมากกว่าตนเอง เช่น เรียนเก่งกว่า รวยกว่า ฉลาดกว่า เพราะว่าจะได้กดขี่ข่มเหงได้ต่อไปเรื่อยๆ การที่ได้นั่งอยู่บนหลังคนมันสบาย ยากที่จะลง ยกตัวอย่าง นักการเมืองเขาไม่อยากให้มีคนเก่ง ฉลาด มากเกินไป และคนที่เป็นเศรษฐีรุ่นก่อนๆ ก็ไม่อยากให้มีเศรษฐีรุ่นใหม่ ...ทำใจได้เลยครับประเทศไทยอยู่อย่างนี้แหละ...

แนวความคิดที่คุณพันธิมาตรเล่าให้ฟังว่าคนไทยเรานี้มักกลัวคนอื่นได้ดีมากกว่าตนเองนั้น จะว่าไปแล้วน่าจะเป็นแนวคิดที่ได้มาจากการปกครองของนักล่าอาณานิคมในสมัยโบราณอย่างฝรั่งเศสที่ใช้ปกครองอาณาณิคม
เราจะสังเกตเห็นได้ว่าผู้ปกครองอย่างฝรั่งเศสนั้น ปกครองอาณานิคมโดยไม่ค่อยพัฒนาคนในอาณานิคมที่ตนเองปกครองอยู่
ไม่ว่าในเวียตนาม ลาวหรือในเขมร
ให้ประชากรของอาณานิคมเหล่านั้น โง่ไว้ก่อน
เพื่อจะได้ไม่มีพลังสติปัญญามาต่อต้านแข็งเมืองแยกตัวเองเป็นอิสระ
ปกครองได้ง่าย กอบโกยทรัพยากรจากอาณานิคมได้สะดวก
ซึ่งจะต่างกับอังกฤษพอสมควร
ซึ่งอาณานิคมของอังกฤษไม่ว่าจะเป็นมาเลเซีย สิงคโปร์หรือบรูไน
อังกฤษจะพัฒนาคนในประเทศเหล่านั้นควบคู่กับการหาประโยชน์ไปด้วย
จึงทำให้อาณานิคมเหล่านั้นเจริญ
และเมื่อประเทศเหล่านั้นเป็นอิสระเขาก็ยังนับถืออังกฤษยอมเป็นประเทศในเครือจักรภพ

แนวคิดการปกครองของระบบราชการไทยต่อคนไทยและข้าราชการไทย น่าจะเลียนแบบแนวคิดการปกครองอาณานิคมของฝรั่งเศส
คือให้คนในประเทศไทยโง่ไว้ก่อน จะได้ปกครองได้ง่าย
ให้มีระบบการศึกษาที่ด้อยคุณภาพแก่เด็กส่วนใหญ่ของประเทศ
ไม่มีระบบการศึกษาและพัฒนาข้าราชการส่วนใหญ่ของประเทศอย่างเป็นระบบ
ข้าราชการที่ต้องการพัฒนาตัวเองก็ต้องดิ้นรนขวนขวายเอาเอง
ที่สำคัญคือไมค่อยมีระบบส่งเสริมความเจริญก้าวหน้ามารองรับข้าราชการที่พัฒนาความรู้ความสามารถของตัวเอง
จะสรุปว่าข้าราชการไทยกว่า 90 % โง่ ซื่อบื้อ พัฒนาไม่ได้ ก็ไม่น่าจะใช่

ถึงแม้จะฉลาด ทำตัวโง่ ซื่อบื้อ อนาคตอาจจะดีขึ้นก็ได้นะไม่แน่