มติคณะรัฐมนตรีวันอังคารที่ 12 กันยายน 2549

ที่เกี่ยวข้องกับการทำงานของสำนักงาน ก.พ.ร.

           การประชุมคณะรัฐมนตรีเมื่อวันอังคารที่ 12 กันยายน 2549  ณ ห้องประชุม ชั้น 2 ตึกสำนักเลขาธิการคณะรัฐมนตรีหลังใหม่ ทำเนียบรัฐบาล ได้พิจารณาเรื่องที่เกี่ยวข้องกับการทำงานของสำนักงาน ก.พ.ร. จำนวน 4 เรื่อง ดังนี้

           คณะรัฐมนตรีอนุมัติหลักการร่างระเบียบสำนักนายกรัฐมนตรี ว่าด้วยเบี้ยประชุมประธานกรรมการ รองประธานกรรมการ กรรมการและอนุกรรมการ คณะกรรมการมาตรวิทยาแห่งชาติ พ.ศ. .... ตามที่กระทรวงวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีเสนอ และให้ส่งคณะกรรมการตรวจสอบร่างกฎหมายและร่างอนุบัญญัติที่เสนอคณะรัฐมนตรีตรวจพิจารณา แล้วดำเนินการต่อไปได้  ทั้งนี้ ให้ระเบียบนี้มีผลใช้บังคับนับแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป ตามความเห็นกระทรวงการคลัง และเห็นชอบให้สถาบันมาตรวิทยาแห่งชาติรับข้อสังเกตของสำนักงบประมาณไปพิจารณาดำเนินการต่อไปด้วย

           ร่างระเบียบฯ ดังกล่าวมีสาระสำคัญเป็นการกำหนดเบี้ยประชุมของคณะกรรมการมาตรวิทยาแห่งชาติ และคณะอนุกรรมการไว้ ดังนี้

           ทั้งนี้ กระทรวงวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีชี้แจงว่า สถาบันมาตรวิทยาแห่งชาติ เป็นหน่วยงานภายใต้การกำกับดูแลของกระทรวงวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี จัดขึ้นตามพระราชบัญญัติพัฒนาระบบมาตรวิทยาแห่งชาติ พ.ศ. 2540 โดยมาตรา 4 กำหนดให้มีคณะกรรมการมาตรวิทยาแห่งชาติ ซึ่งมีอำนาจหน้าที่ในการกำหนดแผนหลัก และเสนอแนะนโยบายและมาตรการเกี่ยวกับการพัฒนาระบบมาตรวิทยาของประเทศ ให้คำแนะนำแก่หน่วยงานและบุคคลต่าง ๆ เกี่ยวกับการใช้ การเก็บรักษา การดำเนินการอย่างอื่นเกี่ยวกับเครื่องมือ อุปกรณ์ หรือวัสดุอ้างอิงในการใช้วัดปริมาณ ออกข้อบังคับว่าด้วยการบรรจุ แต่งตั้ง การกำหนดตำแหน่งการกำหนดอัตราเงินเดือนหรือค่าจ้าง อนุมัติแผนการเงินและงบประมาณประจำปีของสถาบัน รวมทั้งปฏิบัติการอื่นตามที่กฎหมายกำหนด สมควรกำหนดเบี้ยประชุมประธานกรรมการ รองประธานกรรมการ กรรมการ และอนุกรรมการ ของคณะกรรมการมาตรวิทยาแห่งขาติโดยให้ได้รับเบี้ยประชุมเป็นรายเดือนในอัตราที่เหมาะสม

           สำนักงาน ก.พ.ร. ได้ตอบข้อหารือสถาบันมาตรวิทยาว่า โดยที่คณะรัฐมนตรีได้มีมติ เมื่อวันที่ 7 กันยายน 2547 เห็นชอบหลักเกณฑ์การกำหนดเบี้ยประชุมและประโยชน์ตอบแทนอื่นของประธานกรรมการ กรรมการ ที่ปรึกษา และอนุกรรมการขององค์การมหาชน และให้นำหลักเกณฑ์ดังกล่าวไปใช้กับหน่วยงานของรัฐ ที่จัดตั้งตามพระราชบัญญัติเฉพาะรวม 8 แห่ง ซึ่งรวมถึงสถาบันมาตรวิทยาแห่งชาติที่ถูกจัดไว้ในกลุ่มที่ 2 ด้วย ดังนั้น เพื่อให้ การกำหนดอัตราเบี้ยประชุมของคณะกรรมการมาตรวิทยาแห่งชาติ และอนุกรรมการสอดคล้องกับมติคณะรัฐมนตรีดังกล่าว กระทรวงวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีจะต้องดำเนินการกำหนดระเบียบตามมาตรา 10 แห่งพระราชบัญญัติพัฒนาระบบมาตรวิทยาแห่งชาติ พ.ศ. 2540 จึงได้เสนอร่างระเบียบสำนักนายกรัฐมนตรีว่าด้วยเบี้ยประชุมประธานกรรมการ รองประธานกรรมการ กรรมการและอนุกรรมการ คณะกรรมการมาตรวิทยาแห่งชาติ พ.ศ. .... มาเพื่อดำเนินการ

                                                                  

           คณะรัฐมนตรีรับทราบผลการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมของประเทศ ในระยะแผนพัฒนาฯ ฉบับที่ 9 และแนวทางการพัฒนาที่ควรให้ความสำคัญในระยะแผนพัฒนาฯ ฉบับที่ 10 ตามที่สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ (สศช.) เสนอ  ดังนี้

           การดำเนินงานของ สศช.

           1. ในปีงบประมาณ 2549 การดำเนินงานภายใต้แผนพัฒนาฯ ฉบับที่ 9 ได้ดำเนินการมาถึงปีสุดท้ายของแผนฯ แล้ว สศช. จึงได้ดำเนินการติดตามประเมินผลการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมของประเทศในระยะแผนพัฒนาฯ ฉบับที่ 9 (2545 - 2549) ว่ามีผลสำเร็จและมีความก้าวหน้าของการดำเนินงานมากน้อยเพียงใด มีปัญหาและอุปสรรคต่อความสำเร็จและความล้มเหลวในการพัฒนาอย่างไร รวมทั้งข้อเสนอแนวทางการพัฒนาประเทศที่ควรให้ความสำคัญในระยะต่อไป  เพื่อประโยชน์ในการจัดทำแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 10 (พ.ศ. 2550 - 2554)

           2. การติดตามประเมินผลการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมของประเทศในระยะแผนพัฒนา ฯ   ฉบับที่  9  ครั้งนี้  ได้ประมวลและสังเคราะห์ข้อมูลจากการรายงานผลการปฏิบัติงานตามแผนพัฒนาฯ ฉบับที่ 9 ที่กระทรวงต่าง ๆ จัดส่งให้ สศช. ประกอบการวิเคราะห์และติดตามประเมินผลด้วย โดยได้ให้ความสำคัญกับการติดตามผลการดำเนินงานใน 3 ประการ ดังนี้
               1) การประเมินผลการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมในภาพรวม
               2) การติดตามผลการดำเนินงานที่ตอบสนองการพัฒนาตามยุทธศาสตร์ของแผนพัฒนาฯ ฉบับที่ 9
               3) การประเมินผลกระทบที่เกิดจากการพัฒนา

           ผลการพัฒนาในระยะของแผนพัฒนาฯ ฉบับที่ 9

           1. ผลการพัฒนาตามเป้าหมายหลักของแผนพัฒนาฯ ฉบับที่ 9
                1) การพัฒนาเศรษฐกิจมหภาคในระยะแผนพัฒนาฯ  ฉบับที่ 9 บรรลุเป้าหมายในด้านการขยายตัวทางเศรษฐกิจอย่างมีเสถียรภาพ และการเพิ่มประสิทธิภาพการผลิตภาคอุตสาหกรรม
                2) คุณภาพชีวิตของประชาชนดีขึ้น จากการขยายหลักประกันสุขภาพถ้วนหน้า การเพิ่มโอกาสการมีงานทำ และการปราบปรามยาเสพติดที่บรรลุผล
                3) การบริหารจัดการที่ดีในสังคมไทยก้าวหน้าขึ้นโดยเฉพาะการพัฒนาระบบราชการ การสร้างธรรมภิบาลภาคเอกชน ขณะที่ภาคประชาชนมีส่วนร่วมในกระบวนการพัฒนามากขึ้น
                4) การแก้ไขปัญหาความยากจนสัมฤทธิ์ผลตามเป้าหมาย

           2. ผลการดำเนินงานที่สำคัญ
                1) การเสริมสร้างระบบการบริหารการจัดการที่ดี
                2) การพัฒนาคุณภาพคนและการคุ้มครองทางสังคม
                3) การปรับโครงสร้างการพัฒนาชนบทและเมืองอย่างยั่งยืน
                4) การบริหารจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม
                5) การบริหารเศรษฐกิจส่วนรวม
                6) การพัฒนาขีดความสามารถในการแข่งขันของประเทศ
                7) การพัฒนาความเข้มแข็งทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี

           3. ผลกระทบการพัฒนา
                1) ความเข้มแข็งของเศรษฐกิจไทย ซึ่งอยู่ในระดับดีอย่างต่อเนื่องในช่วง 3 ปีแรกของแผนพัฒนาฯ ฉบับที่ 9 ได้ลดลงในปี 2548 และระดับความเข้มแข็งได้ลดลงต่ำกว่าปีสุดท้ายของแผนพัฒนาฯ ฉบับที่ 8
                2) ความอยู่ดีมีสุขของคนไทย อยู่ในระดับดีตลอดช่วง 4 ปีของแผนพัฒนาฯ ฉบับที่ 9
                3) การพัฒนาที่ยั่งยืนยังคงอยู่ในระดับที่ต้องปรับปรุง โดยเฉพาะการพัฒนาคุณภาพคนและสิ่งแวดล้อม

           4. แนวทางการพัฒนาที่ควรให้ความสำคัญในระยะแผนพัฒนาฯ ฉบับที่ 10
                1) ปรับโครงสร้างการผลิตของประเทศให้มีความสมดุล และมีภูมิคุ้มกันเพิ่มขึ้น
                2) พัฒนาและส่งเสริมการประหยัดพลังงานเพื่อทดแทนการนำเข้า
                3) พัฒนาสังคมให้เป็นสังคมแห่งภูมิปัญญาและการเรียนรู้ เพื่อเป็นรากฐานการพัฒนาประเทศที่มั่นคงและยั่งยืน
                4) เสริมสร้างความมั่นคงในการดำรงชีวิตครอบครัว
                5) ฟื้นฟูและรักษาทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมในคงความสมบูรณ์
                6) พัฒนากลไกตรวจสอบความโปร่งใสในการปฏิบัติงานของหน่วยงานภาครัฐ

           คณะรัฐมนตรีเห็นชอบร่างแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 10 (พ.ศ. 2550 - 2554)
ตามที่สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ (สศช.) เสนอ และให้สำนักเลขาธิการคณะรัฐมนตรีนำกราบบังคมทูลเกล้าถวายเพื่อทรงลงพระปรมาภิไธยประกาศใช้แผนพัฒนาฯ ฉบับที่ 10 (พ.ศ. 2550 - 2554) ต่อไป  

           ทั้งนี้ ให้ สศช. รับไปปรับปรุงร่างแผนพัฒนาฯ ให้เหมาะสม โดยความสำคัญใน 3 ประเด็น ได้แก่
           1. การให้ความสำคัญกับการกำกับดูแลการลงทุนของรัฐวิสาหกิจ
           2. การจัดลำดับความสำคัญในการลงทุนโครงการที่เกี่ยวข้องกับโครงสร้างพื้นฐานต่าง ๆ ของภาครัฐ รวมทั้งการแปลงสภาพของรัฐวิสาหกิจ
           3. การดำเนินการเพื่อสร้างเครือข่ายและระบบฐานข้อมูลภาครัฐและภาคประชาชน
           รวมทั้งให้ สศช. รับความเห็นของสภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติไปปรับปรุงแผนพัฒนาฯ ให้ครอบคลุมใน 3 ประเด็นดังกล่าวด้วย

           โดยร่างแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 10 (พ.ศ.2550-2554) มีสาระสำคัญดังนี้

           1. วิสัยทัศน์ประเทศไทย
                มุ่งพัฒนาสู่ “สังคมอยู่เย็นเป็นสุขร่วมกัน (Green and Happiness Society) คนไทยมีคุณธรรมนำความรอบรู้ รู้เท่าทันโลก ครอบครัวอบอุ่น ชุมชนเข็มแข็ง สังคมสันติสุข เศรษฐกิจมีคุณภาพ เสถียรภาพ และเป็นธรรม สิ่งแวดล้อมมีคุณภาพและทรัพยากรธรรมชาติยั่งยืน อยู่ภายใต้ระบบบริหารจัดการประเทศที่มีธรรมาภิบาล ดำรงไว้ซึ่งระบอบประชาธิปไตยที่มีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข และอยู่ในประชาคมโลกได้อย่างมีศักดิ์ศรี”

           2. พันธกิจ
                เพื่อให้การพัฒนาประเทศในระยะแผนพัฒนาฯ ฉบับที่ 10 มุ่งสู่ “สังคมอยู่เย็นเป็นสุขร่วมกัน” ภายใต้แนวปฏิบัติของ “ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง” จึงกำหนดพันธกิจของการพัฒนาประเทศดังนี้
                (1) พัฒนาคนให้มีคุณภาพพร้อมคุณธรรมและรอบรู้อย่างเท่าทัน
                (2) เสริมสร้างเศรษฐกิจให้มีคุณภาพ เสถียรภาพ และเป็นธรรม
                (3) ดำรงความหลากหลายทางชีวภาพ  และสร้างความมั่นคงของฐานทรัพยากรธรรมชาติและคุณภาพสิ่งแวดล้อม
                (4) พัฒนาระบบบริหารจัดการประเทศให้เกิดธรรมาภิบาล ภายใต้ระบอบประชาธิปไตยที่มีองค์พระมหากษัตริย์เป็นประมุข

           3. วัตถุประสงค์
                (1) เพื่อสร้างโอกาสการเรียนรู้คู่คุณธรรม จริยธรรมอย่างต่อเนื่อง ที่ขับเคลื่อนด้วยการเชื่อมโยงบทบาทครอบครัว  สถาบันศาสนาและสถาบันการศึกษา  เสริมสร้างระบบสุขภาพอย่างสมดุลระหว่างการส่งเสริม  การป้องกัน  การรักษา และการฟื้นฟูสมรรถภาพ และสร้างความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สิน
                (2) เพื่อเพิ่มศักยภาพของชุมชน  เชื่อมโยงเป็นเครือข่าย  เป็นรากฐานการพัฒนาเศรษฐกิจ  คุณภาพชีวิต และอนุรักษ์  ฟื้นฟู ใช้ประโยชน์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมอย่างยั่งยืน นำไปสู่การพึ่งตนเองและลดปัญหาความยากจนอย่างบูรณาการ
                (3) เพื่อปรับโครงสร้างการผลิตสู่การเพิ่มคุณค่า  (Value Creation)   ของสินค้าและบริการบนฐานความรู้และนวัตกรรม  รวมทั้งสนับสนุนให้เกิดความเชื่อมโยงระหว่างสาขาการผลิต เพื่อทำให้มูลค่าการผลิตสูงขึ้น
                (4) เพื่อสร้างภูมิคุ้มกัน  (Safety  Net)  และระบบบริหารความเสี่ยงให้กับภาคการเงิน การคลัง พลังงาน ตลาดปัจจัยการผลิต ตลาดแรงงาน และการลงทุน
                (5) เพื่อสร้างระบบการแข่งขันด้านการค้าและการลงทุนให้เป็นธรรม และคำนึงถึงผลประโยชน์ของประเทศรวมทั้งสร้างกลไกในการกระจายผลประโยชน์จากการพัฒนาสู่ประชาชนในทุกภาคส่วนอย่างเป็นธรรม
                (6) เพื่อเสริมสร้างความอุดมสมบูรณ์ของทรัพยากรธรรมชาติ  และคุณค่าความหลากหลายทางชีวภาพ  ควบคู่กับการรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อม ให้เป็นฐานที่มั่นคงของการพัฒนาประเทศ และการดำรงชีวิตของคนไทย  ทั้งในรุ่นปัจจุบันและอนาคต รวมทั้งสร้างกลไกในการรักษาผลประโยชน์ของชาติอย่างเป็นธรรมและอย่างยั่งยืน
                (7) เพื่อเสริมสร้างธรรมาภิบาลในการบริหารจัดการประเทศสู่ภาครัฐ   ภาคธุรกิจ   เอกชน  และภาคประชาชน  และขยายบทบาทขีดความสามารถขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น  ควบคู่กับการเสริมสร้างกลไกและกระบวนการมีส่วนร่วมในการพัฒนาวัฒนธรรมประชาธิปไตย ให้เกิดผลในทางปฏิบัติต่อการอยู่ร่วมกันอย่างสันติสุข

           4. เป้าหมาย
                (1) เป้าหมายการพัฒนาคุณภาพคน
                (2) เป้าหมายการพัฒนาชุมชนและแก้ปัญหาความยากจน
                (3) เป้าหมายด้านเศรษฐกิจ
                (4) เป้าหมายการสร้างความมั่นคงของฐานทรัพยากรและสิ่งแวดล้อม
                (5) เป้าหมายด้านธรรมาภิบาล

           5. ยุทธศาสตร์การพัฒนาประเทศ
                ภายใต้บริบทการเปลี่ยนแปลงในกระแสโลกาภิวัตน์ที่ปรับเปลี่ยนเร็วและสลับซับซ้อนมากขึ้น ประเทศไทยจำเป็นต้องปรับตัวและกำหนดยุทธศาสตร์การพัฒนาประเทศอย่างเหมาะสมในระยะแผนพัฒนาฯ ฉบับที่ 10 ดังนี้
                (1) ยุทธศาสตร์การพัฒนาคุณภาพคนและสังคมไทยสู่สังคมแห่งภูมิปัญญาและการเรียนรู้
                (2) ยุทธศาสตร์การสร้างความเข้มแข็งของชุมชนและสังคมให้เป็นรากฐานที่มั่นคงของประเทศ
                (3) ยุทธศาสตร์การปรับโครงสร้างเศรษฐกิจให้สมดุลและยั่งยืน
                (4) ยุทธศาสตร์การพัฒนาบนฐานความหลากหลายทางชีวภาพ และการสร้างความมั่นคงของฐานทรัพยากรและสิ่งแวดล้อม
                (5) ยุทธศาสตร์การเสริมสร้างธรรมาภิบาลในการบริหารจัดการประเทศ

           6. การขับเคลื่อนแผนพัฒนาฯ ฉบับที่ 10
                โดยที่หลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงเป็นแนวทางในการดำรงชีวิตทั้งในระดับบุคคล ครัวเรือน ชุมชน ธุรกิจเอกชน และรัฐ ซึ่งเน้นการปฏิบัติเป็นแนวทางหลักในการบรรลุวัตถุประสงค์ ดังนั้น แผนพัฒนาฯ ฉบับที่ 10 จึงให้ความสำคัญกับการขับเคลื่อนแผนฯ ไปสู่การปฏิบัติ ซึ่งทุกภาคส่วนจะต้องมีส่วนร่วมในการพัฒนาและนำเอาแนวทางตาม 5 ยุทธศาสตร์ของแผนฯ มาแปลงเป็นแผนปฏิบัติการ โดยภาครัฐจะดำเนินการจัดทำแผนการบริหารราชการแผ่นดิน ชุมชนก็จะใช้เป็นแนวทางในการจัดทำแผนชุมชน เป็นต้น ทั้งนี้ ในแผนพัฒนาฯ ฉบับที่ 10 ได้กำหนดแนวนโยบายและมาตรการของรัฐที่สำคัญ รวมทั้งแนวทางด้านการวิจัยและพัฒนาที่จะต้องดำเนินการในช่วงแผนพัฒนาฯ ฉบับที่ 10 ไว้ด้วยแล้ว

           คณะรัฐมนตรีอนุมัติตามมติคณะกรรมการกลั่นกรองเรื่องเสนอคณะรัฐมนตรี คณะที่ 5 (ฝ่ายการต่างประเทศ การศึกษา การศาสนาและวัฒนธรรม) ซึ่งมีรองนายกรัฐมนตรี (นายสุรเกียรติ์ เสถียรไทย) เป็นประธานกรรมการ ที่อนุมัติให้กระทรวงศึกษาธิการถอนร่างพระราชบัญญัติการศึกษานอกโรงเรียน พ.ศ. …. ซึ่งอยู่ระหว่างการพิจารณาของสำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกาไปได้ และอนุมัติหลักการร่างพระราชบัญญัติส่งเสริมการศึกษาตลอดชีวิต พ.ศ. …. และที่แก้ไขเพิ่มเติมตามผลการประชุมระหว่างกระทรวงศึกษาธิการและหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ตามที่กระทรวงศึกษาธิการเสนอ และให้ส่งสำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกาตรวจพิจารณา แล้วนำเสนอคณะรัฐมนตรีชุดใหม่ให้ความเห็นชอบอีกครั้งหนึ่ง  

           ทั้งนี้ กระทรวงศึกษาธิการรายงานว่า

           1. ตามที่คณะรัฐมนตรีได้มีมติเมื่อวันที่ 12 ตุลาคม 2547 ให้ส่งร่างพระราชบัญญัติการศึกษานอกโรงเรียน พ.ศ. … ให้สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกาตรวจพิจารณานั้น  เห็นควรให้ถอนร่างพระราชบัญญัติดังกล่าว โดยขอเสนอร่างพระราชบัญญัติส่งเสริมการศึกษาตลอดชีวิต  พ.ศ. ....   แทน   เพื่อให้สามารถตอบสนองหลักการและแนวทางการจัดการศึกษาในลักษณะการศึกษาตลอดชีวิต โดยการมีส่วนร่วมของทุกภาคส่วนในสังคมที่ชัดเจน และสามารถนำไปสู่การปฏิบัติที่มีประสิทธิภาพและประสิทธิผลมากขึ้น

           2. พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 และที่แก้ไขเพิ่มเติม(ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545 กำหนดให้การจัดการศึกษายึดหลักการศึกษาตลอดชีวิตสำหรับประชาชน   โดยการมีส่วนร่วมของทุกภาคส่วนในสังคม   แต่ไม่มีบทบัญญัติใดที่กำหนดถึงแนวทางการจัดและกลไกการบริหารและการจัดการศึกษาที่ชัดเจน   ที่จะนำไปสู่การปฏิบัติให้เกิดผลอย่างเป็นรูปธรรม ตามหลักการที่กำหนดไว้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในส่วนของการศึกษานอกระบบ และการศึกษาตามอัธยาศัย จึงจำเป็นต้องมีพระราชบัญญัติส่งเสริมการศึกษาตลอดชีวิต เพื่อเป็นกลไกในการส่งเสริมและสนับสนุนให้ภาคส่วนต่าง  ๆ  ของสังคมเข้ามามีส่วนร่วมในการจัดการศึกษา เพื่อส่งเสริมให้ประชาชนทุกคนได้เรียนรู้อย่างต่อเนื่อง ตลอดชีวิต

           3. สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ  โดยสำนักบริหารงานการศึกษานอกโรงเรียน  ได้ประชุมคณะกรรมการกลั่นกรองของกระทรวงศึกษาธิการ   ร่วมกับหน่วยงานที่เกี่ยวข้องได้แก่  กระทรวงการคลัง  สำนักงบประมาณ  สำนักงาน  ก.พ. สำนักงาน ก.พ.ร.  คณะเจรจาข้อตกลงและการประเมินการพัฒนากฎหมายของส่วนราชการ คณะที่  9  และฝ่ายเลขานุการคณะกรรมการกลั่นกรองฯ  คณะที่  5   (ฝ่ายการต่างประเทศฯ )  ตามมติคณะกรรมการกลั่นกรองฯ  คณะที่  5 (ฝ่ายการต่างประเทศฯ)  รวม  3 ครั้ง  ในวันที่ 23 มกราคม 2549  วันที่ 6 กุมภาพันธ์ 2549  และวันที่ 15 กุมภาพันธ์ 2549 โดยมีผู้ช่วยรัฐมนตรีประจำกระทรวงศึกษาธิการ (นายพีระพันธุ์ พาลุสุข)  เป็นประธานซึ่งที่ประชุมมีมติให้ปรับแก้ไขและเพิ่มเติมร่างพระราชบัญญัติดังกล่าวใน 3 ประเด็น คือ

               3.1 ประเด็นการลดหย่อนและยกเว้นภาษี/สิทธิประโยชน์/เงินกู้ยืมเพื่อการศึกษา    ที่ประชุมมีมติให้ปรับแก้ไข มาตรา 11 โดยให้ตัดเรื่องการลดหย่อน การยกเว้นภาษีและเงินให้กู้ยืมทางการศึกษาออก และให้คงประเด็นสิทธิประโยชน์ โดยเติมคำว่า “ตามที่กฎหมายกำหนด” ต่อท้าย และเพิ่มเติมข้อความวรรคท้ายว่า “หลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไขการจัดสรรทรัพยากรและการให้สิทธิประโยชน์ตามวรรคหนึ่ง ให้เป็นไปตามที่คณะกรรมการประกาศกำหนดโดยไม่ขัดแย้งหรือแย้งกับกฎหมาย”

               3.2 ประเด็นความซ้ำซ้อน   โดยการกำหนดอำนาจหน้าที่ของสำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาตลอดชีวิต ซ้ำซ้อนกับอำนาจหน้าที่ของสำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา การจัดการศึกษาของสถานศึกษาในสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา  และสำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษาที่ประชุมมีมติให้ปรับแก้ไขมาตรา 17 เกี่ยวกับอำนาจหน้าที่ของคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาตลอดชีวิต

               3.3 ประเด็นสถานภาพและโครงสร้างองค์กร ที่ประชุมมีมติให้ปรับแก้ไขมาตรา 18 โดยให้ตัดต่อความในวรรคแรกความว่า “โดยมีเลขาธิการคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาตลอดชีวิต มีฐานะเป็นอธิบดี เป็น ผู้บังคับบัญชาข้าราชการและบริหารราชการของสำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาตลอดชีวิต” และตัดอำนาจหน้าที่ข้อ 4 และข้อ 9 รวมทั้งตัดข้อความในวรรคท้ายออก

               3.4 นอกจากนี้ ที่ประชุมมีข้อสังเกตว่า  การศึกษาตลอดชีวิตเป็นเรื่องสำคัญ การพิจารณาโครงสร้างของหน่วยงานที่รับผิดชอบงานการศึกษาตลอดชีวิต จึงควรกำหนดให้เหมาะสมกับภารกิจที่ต้องการความคล่องตัว  มีประสิทธิภาพสูงในการบริหารจัดการ โดยที่ปัจจุบันกฎหมายมีข้อจำกัด ไม่เปิดช่องให้ดำเนินการจัดให้เหมาะสม และ  ผู้แทนสำนักงาน ก.พ. มีข้อสังเกตว่า หากจะให้สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาตลอดชีวิต  ตามร่างพระราชบัญญัติดังกล่าว  มีกฎหมายบังคับใช้ดังเช่นหน่วยงานอื่นในกระทรวงศึกษาธิการ จึงควรแก้ไขพระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการกระทรวงศึกษาธิการ พ.ศ. 2546 ให้รองรับไว้ด้วย

E-Searching เพิ่มเติมได้ที่  http://www.thaigov.go.th